Nikbin Qasımlı
Hər kəsin həyatında bir şeylər əksik olur, həmişə
eynən,
bir əldə olan beş barmağın arası kimi...
Hansı ki, o əksiklik,
təkliklə cütlüyün birgə həsrətinin rəmzidir,
eynən,
sonsuzluğa məhkum olmuş ümman kimi...
Mənə əzab verir, həmişə
iki gözlə səni sevmək cəhdim,
kaş, gözlərim çox olaydı.
Məni çox utandırır, həmişə
hər gün,
sənsizliyin ahəngindən yaranan səssizliyə,
diqqətlə,
qulaq asmaq adətim ...
kaş, olmayaydı.
Bilirəm, ürəyim dözmür artıq;
özüm bezdirmişəm ürəyimi
ölənədək sevmək,
sadiq qalmaq hünərindən,
elə,
sən yoxsan deyə,
mən usanmışam, - mənim kimi beləsindən...
